کد مطلب:33873 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اعتقادات

معناي اين شعر چيست ؟
اين جهان يك فكرتست از عقل كل
عقل چون شاهست و صورتها رسل

چنانكه گفته اند در اين شعر مراد از فكرت ، انديشه و فكر منطقي نيست بلكه به معني ايده است . اين جهان يك ايده از عقل كل است ، عقل كل ، خدانود نيست مقصود اول موجودي است كه آفريده شده است و گفته اند كه مولانا از عقل اعلا به عقل كل و عقل كلي تعبير مي نمايد . و قلمرو آنرا مسائل عالي هستي معرفي مي كند در واقع مقصود مولانا از اين شعر بيان غرض از خلقت و آفرينش است كه جهان به خاطر عقل كل ، عقل اول آفريده شده است و او واسطه فيض در به وجود آمدن صورتها نوعيه است .
و اين صورتها رسل اويند ، عقل كل همان چيزي است كه فلاسفه از آن تعبير به وجود منبسط مي كنند .
ولكن اين مطلب كه خداوند متعال در همه جا حضور دارد يك حقيقت است زيرا كه جهان پرتوي از شعاع وجود او است پديده هاي هستي عين ربط به او هستند او بر همه اشياء احاطه دارد چون همه اشياء از تجلي او ظاهر شده است و احاطه او بر جهان احاطه قيومي است و ديگر اينكه هر معلولي در اصل متصل به اصل وجود است كه وجود خداي تبارك و تعالي باشد او در موطن ذات خود مشتمل بر همه حقايق است و با ادراك ذات جميع حقايق را مشاهده مي كند و احاطه تامه و حضور او نسبت به جميع حقايق ناشي از اشتمال او بر جميع حقايق در ذات است ، و روي اين لحاظ تحقق خارجي اشياء چيزي بر شهود و حضور او نمي افزايد . امام سجاد ( عليه السلام ) مي فرمايد : « انت الذي وسعت كل شئي رحمه و علما ؛ توئي كه علم و رحمت تو همه چيز را فرا گرفته . »
{P - صحيفه سجاديه ، دعاي 16 . P}
لذا عارف به الله كه به آيات آفاقي و انفسي او مي نگرد جز ذات پاك و منزه و عاري او نقص و فعل او نمي بيند چنانكه علي ( عليه السلام ) فرمودند : « ما رايت شيئاً الا و رايت الله قبله و بعده وفيه و معه .